Geluk en gelijk

Geluk moet je eerst verdienen, als je niet het geluk had het te erven. Meestal houdt het in dat je eerst 40 jaren moet werken voor je mag gaan rentenieren. Laat je niks wijs maken door mensen die zeggen dat ze graag voor iemand anders werken. Echt gelukkig ben je pas als je geen baas meer hebt met wie je over je persoonlijk funktioneren moet roddelen. Of, als je 's morgens kunt blijven liggen omdat het nog donker is, of omdat je gisteravond een pilsje teveel gedronken had en nu echt de kater wilt koesteren.
Een werkzaam leven is als een sneltrein die maar eens per dag stopt om wat onderhoud te plegen. Effu naar huis, slapen en nieuwe boterhammen ophalen. Je ligt altijd achter op je tijdschema, en in de herfst heb je last van een reorganisatie. Je moet goed opletten dat je bij een wissel niet uit de laan vliegt en ondanks dat alle seinen op rood staan ga je op topsnelheid door.
Na de eerste 25 jaren hoor je, dat men je wil toespreken. Je wordt voor één keer de hemel in geprezen. Jouw chef prijst de oude personeelschef, die toevallig ook aanwezig is, voor zijn wijsheid 25 jaren geleden jou in dienst te nemen. Je krijgt een horloge, een dasspeld, een maand extra en je geeft en feestje dat je drie maanden salaris kost. Per slot van rekering ben je maar een kéér 25 jaren bij je baas en dat je het kind van de rekening bent is puur een kwestie van geluk. Ik heb dus niet gemopperd toen het mij overkwam.
Volgend jaar hebben we nationaal een gelukje. Onze koningin is dan 25 jaren de baas, om het zo maar eens te zeggen. Eigenlijk heeft ze niks te zeggen, staat in de grondwet geschreven. Maar zeg zelfs eens, wie leest die nog tegenwoordig? Ik zocht er in de bieb naar. Noppus, geen grondwet in het rek. De dame van de catalogus wist ook niet in een, twee, drie waar ze hem kon uithalen.
Ondanks dat ik hem nog altijd niet gelezen heb, heb ik er wel anderen uit horen vertellen. Het schijnt dat iedereen in dit land voor de wet gelijk is. Nou heb ik over wetten niet zo'n hoge hoed op. Het ligt er maar helemaal aan waar je bent, of de wet min of meer toevallig van toepassing is. Wetten zijn als het rad van avontuur, je moet er maar net zijn om pech te hebben. Op de autoweg loop je meer kans op een wetprijs als je tien kilometer te hard rijdt, dan hier bij ons in het dorp in de 30 km zone. Hier wordt zonder consequenties soms 100 km te hard gereden. Heb ik dan geen gelijk, als ik zeg dat er veel ongelijk is?
Ik snapte vanmorgen dus gelijk niet waarom er voor het zilveren jubileum van de koningin volgend jaar al meteen 8,4 miljoen euro gereserveerd is. Dat men haar leuk toespreekt, dat men haar nog een lintje geeft, dat men op de receptie een oranjebittertje schenkt, dat moet allemaal kunnen. Maar bijna 20 miljoen echte oude guldens uitgeven, is mij een raadsel. Is dat een kwestie van geluk of ... geërfd ongelijk? Als ik ongelijk heb, heb ik het van mijn vader ...

(C)

okt. 2004

mailbus van Frants

terug naar klets