Engel op terrras

Bij ons in de straat woont een heks, eigenlijk wonen er meer maar degene die ik bedoel, daar zie je het echt vanaf. Ik ben er eens 's morgens vroeg met mijn hond langs gelopen, ik was net uit bed en zij kwam net uit bed en zo kwamen wij ons net tegen. Godju zeg, ik was op slag wakker toen ik haar kater zag.
Maar om bij de zaak te blijven, mijn vriend Hayke is bij haar geweest, met zijn vloek waar hij al twintig jaren mee rondzeult. Die heks zegt tegen Hayke: "Ik kan je er alleen van verlossen als ik precies de woorden weet." ”Ja, ik wil," zei Hayke.
Gisteren zaten we samen op ons terras, in ons laatste zonnetje omdat Erwin Krol voorgisteren gezegd heeft dat vandaag de zomer voorbij is. We dronken heel weemoedig onze laatse zomerpilsjes, want als de dagen korten en de avonden lengen, breekt de tijd van het zware bokbier weer aan. Daar moet je in het begin heel zorgvuldig mee zijn anders heb je 's morgens het gevoel dat je hoorntjes krijgt. Omdat de dagen al flink korten ging het allemaal tamelijk vlug. De tijd gaat steeds sneller valt me op, of de glazen worden kleiner. Het is het een of het ander. Als ik kon kiezen, koos ik voor grotere glazen, dan werd de tijd ook weer wat langer. Daarom bestellen we om de beurt twee, dan duurt het wat langer, snapjum?
We hadden haar al een tijdje gezien, een engel, op ons terras, bijna om aan te raken, alleen de schroom weerhield ons, er zat alles aan, zowel van voren als van achteren, van alles twee, symetrisch en gevuld, het symbool van de laatste zomerdag. Morgen begint de herfst, zijn de bomen kaal, is de blik op de hemel vertroebelt door nuchtere vergangelijkheid.
Godju! Engelen kunnen tegenwoordig praten, zelfs tegen ons, gerenommeerde pottenkijkers. "Jongens, als jullie zo doorgaan belanden jullie binnenkort bij mij in bed!" zei zij.
Tegen ons? Zo veel hadden we toch nog niet gedronken. Soms geloof je je eigen oren niet, weet je dat je door jezelf belazerd wordt. Komt je fantasie nog eenmaal met je beste dagen aanslepen.
"Nou schat, jij trekt wel erg hard van leer," hoorde ik Hayke in een verre droom stamelen. ”Hoe had je je dat voorgesteld?"
"Gewoon op mijn afdeling," zei de engel. "Ik ben namelijk verpleegster in het ziekenhuis."
Godju, de zomer is echt voorbij.

(C)

sept. 2005

mailbus van Frants

terug naar klets