Nummerstress

Vroeger was alles anders dan nu omdat nu alles anders is dan vroeger. Dan vraag ik me meteen af, wanneer was alles dan ooit normaal? Of is het zo dat anders zijn niet normaal is? Alle normale mensen zijn immers anders, nietwaar? Welwaar, want alle andere mensen vinden wij niet normaal. Zo zie je maar, als je effe alles logisch op een rijtje zet haal je meteen diegene eruit die ze niet allemaal op een rijtje hebben en dus anders zijn dan normaal.
Ik heb vroeger wat in de statistiek gedaan en daar geleerd dat het van het grootste belang is alle nummertjes in het goede rijtje te zetten. Mijn baas zei, in het begin van mijn nummerij, vaker dat ik ze niet allemaal goed op een rij had. Naderhand is hij aan mij gewend geraakt en heel vroeg met groot verlof gestuurd.
Mijn eerste nummertjes maakte ik in het leger. Dat was in de tijd dat Jos Gijsen 's avonds op de Belgische radio in Hollandse kazernes te beluisteren was. Ik had een groot oor voor die kleine Jos op die lange avonden, toen ik met een lucifer in zwarte inkt gedoopt mijn eerste nummertjes maakte. Ik moest mijn oorlogsnummer op een wit lint zwarten en dat moest dan in mijn sokken en onderbroeken genaaid worden. Dat was voor de was, zeiden ze. Kon mij dat niet voorstellen. In ons leger waren maar twee maten, te groot en veel te groot. Ik had zelfs in de kleinste maat, lange onderbroek, aan een pijp genoeg, maar moest ze alle twee in de was doen. Hollandse properheid zal je zeggen. Niks van waar, Hollandse schraperigheid, want we moesten de was van onze eigen kat lappen. Dutch crazy business.
Vandaag lees ik dan mannen minder goed in nummertjes zijn dan vrouwen. Vroeger was dat precies andersom. Om een voorbeeld te noemen, het waren de mannen die de huisnummers uitdeelden en op hun stuk schroefden. "Hier heers ik, en wee je gebeente als je aan mijn stuk komt !" was de achterliggende symboliek.
Het lijkt er nu op dat veel stukken hetzelfde nummer hebben.
Vrouwen nu, blijken beter met hun nummertjes om te gaan. Ze onthouden veel beter, dan de mannen, verjaar- en trouwdagen, waarschijnlijk omdat ze veel minder last van nummerstress hebben.
Gewoon ... omdat ze een agenda of een kalender gebruiken.

(C)

aug. 2005

mailbus van Frants

terug naar klets