Rare kwakzalver

Gelukkig is mijn vriend Hayke een gelukkig mens. Ik weet dat zeker omdat we iedere week een avondje kaarten. Mannen die ongelukkig zijn die kaarten niet, die blijven thuis en zappen de TV op en af voor wat variatie. Mannen als wij, ik bedoel Hayke en ik zijn de variatie zelf. Iedere week gaan we in een andere kroeg kaarten. Het gezelligste was het vroeger bij Pieke Backus, die kaartte persoonlijk mee en je moest zelf maar tappen en opschrijven. Aan het begin van de morgen zei Pieke dan hij zulke hanenpoten niet lezen kon en naar bed wilde. Pieke is, helaas, niet meer en ik weet zeker dat de Heer niet met de ziel van Pieke onder de arm loopt.
Hayke is heel anders dan ik. Hayke maakt al troef als hij twee kaarten gezien heeft. Ik maak pas troef als ik behalve de mijne, ook nog twee kaarten van iemand anders (stiekem) gezien heb. Zo is het ook met Hayke en zijn vrouwkes. Hij is een soort KVV-er, een Kort Verband Vrijwilliger. Dat bevalt hem goed, verzekerde hij me meermaals. Ik ben meer het type van de beroeps, heb getekend voor het leven en ben dus eigenlijk een dienstplichtige. Tis raar maar waar en het heeft zijn voor- en nadelen. Als ik kaarten ga verstop ik eerst alle dweilen, ik wil niet een natte dweil in de nek krijgen meteen als ik thuiskom.
Hayke zegt dat hij kan gaan en komen wanneer hij wil, maar dat slik ik met een schep zout want toen hij pas close met zijn nieuwste was zei die tegen hem op het moment supreme dat ze asthma had. "Godju," zei Hayke toen, zeitie tenminste tegen mij: Ik dacht al dat je me uitfloot." Goed, van het een kwam het ander en omdat er eigenlijk niks kwam, zijn de naar de dokter geweest. Dat is een nieuwe, dat is een rare vent, die stelt stomme vragen, die vraagt waar het van komt, of waar het aan ligt. Dan ga je toch niet naar de dokter, niet?
Wel, die jonge vent had Hayke uitgebreid onderzocht en zei dat hij niks lichamelijks kon vinden. Het moest aan de alcohol liggen. "Dat is het niet erg," zei Hayke: "Dan kom ik wel terug als je weer nuchter bent!".
Het klikt helemaal niet tussen die nieuwe pil en Hayke. Hayke hield vol dat onze ouwe dokter hem altijd naar tevredenheid had opgelapt en dat hij dat nu ook van zijn opvolger verwachtte. "Zeg dan wat je eigenlijk wilt," raadde hij Hayke aan: "Dan kan ik je misschien helpen."
"Ik wil een kuur voor wat modderbaden," prevelde die heel verwachtingsvol.
"Wil je dan soms nu al aan de vochtige aarde wennen?" vroeg die rare kwakzalver ...

(C)

juli 2005

mailbus van Frants

terug naar klets