Floes

Mijn tante had een snor. Dat zit bij ons in de familie. Als ik naar oude foto's van mijn opa en vader kijk is dat overduidelijk. Scheren was vroeger wel een ceremonie. Mijn opa ging extra op zaterdag naar Maaseik, in België, om zich diep te laten uitscheren. Hij kwam pas op zondag terug en mijn oma zei dat hij een smeerlap was. Opa heeft mij een keertje meegenomen naar zijn coiffeur en oma heeft mij daarna diep uitgevraagd. Ik heb alles naar waarheid opgebiecht, dat de coiffeur van opa scheel loensde en onder het inzepen herhaaldelijk op de kwast spuwde en tenslotte ook nog opa in het gezicht, toen die met de ogen dicht lag en omhoog keek en toch niks zag. Oma zie dat ik een leugenaar was en dat dat ook niet anders kon met zo'n peter als opa.
Mijn vader vloekte vreselijk onder het scheren. Hij was erg onhandig en te gehaast op zondagmorgen, een half uur voordat de hoogmis begon. Hij zat dan met zijn gezicht en kin vol stukjes vloeipapier, onder de kansel. Ik vond dat het hem kranig stond. Hij was immers krijgsgevangen bij de Duitsers geweest en mocht in de kerk in de rij achter de burgemeester zitten. In die tijd oefende ik al stiekem in het vloeken want weldra zou ik me ook kunnen scheren.
Tante schoor zich bij de pomp in de koolhof achter ons huis. Zij woonde achter, wij woonden voren en ik moest voor het water zorgen. In de muurkast op de gang moesten altijd een paar emmers vers water staan en als ik op zaterdagmiddag ging pompen, stond in de zomer tante zich vaak uitgebreid in te zepen. Een gebarsten spiegeltje hing aan een spijker in de muur. Als ik er in keek schaamde ik me voor me zelf. Later ontdekte ik dat het een scheerspiegel was en dat mijn neus niet zo dik was, als die in de spiegel leek.
Mijn tante was erg lief voor me. Soms mocht ik me ook dik inzepen en zelf scheren. Als mijn vader dat zag bromde hij dat ik er nog spijt van zou krijgen. Ik mocht niet aan zijn scheergerei komen, dat was net als zijn fiets onberijdbaar.
Op een zaterdag in de zomer waren mijn vader en ik naar het veld geweest. Aardappels rooien en met een volle kruiwagen kwamen we over het tuinpad richting huis. Tante stond weer aan de pomp, een arm in de lucht en schoor zich daar de haren weg. Godju, zeg. Mijn ouwe heer begon toch te vloeken. Nee, te ketteren. Ik dacht dat hij gezien had dat tante zich met scheren gesneden had en stelde me al de smerige pijn voor die ze zou lijden als daar dadelijk de aluinsteen op zou branden. Niks hoor, mijn vader zei dat ze een ”Floes” was. Dat woord bestaat nou gelukkig niet meer maar in die tijd was het een heel erg woord. Vrouwen die het niet zo nauw namen en zo ...
Waarom schiet me dat vandaag te binnen? Omdat ik las dat vrouwen door het smeren van zonnebrandcrèmes overdreven baardgroei krijgen en mannen ... tieten!
Godju zeg, als mijn vader nu nog de krant moest lezen, dan was de wereld een grote ... zondenpoel, neen een zwijnenstal en zou hij stomverbaasd zijn dat ik tegenwoordig (op rijpere leeftijd) in drie officiële talen en ook nog ons dialect kan vloeken. Dat zit nu eenmaal ook bij ons in de familie ...




(C)

FvdB

juli 2005


mailbus van Frants

terug naar klets