De catwalk.

Pas na een gedegen voorbereiding kunnen we gaan zwemmen. De hele familie is uitvoerig ingelicht. Lulu heeft op de catwalk gelopen om haar nieuwe zwem outfit te showen. Onze nazaten, in casu dochter en kleindochter, vertegenwoordigden het geachte publiek en van hen werd na afloop verwacht dat de ze eventuele kritiek constructief zouden brengen. Ik had me terughoudend en op de achtergrond opgesteld, me voorgenomen nu geen enkele misslag te maken. Dit zijn bloedserieuze aangelegenheden en voor je het weet hangt voor de rest van de dag de kat in de gordijnen.
Lulu had uitvoerig haar (logische?) beweegredenen opgesomd waarom ze was overgegaan tot de aankoop van dit uitzonderlijk en uniek exemplaar. Ze noemde de voordelen en de nadelen met naam.
Kort samengevat, in principe werden bepaalde dimensioneringen (volgens mij het symbool van de overvloed van de huidige moeder natuur) gecamoufleerd en tekortkomingen (het gevolg van de hedendaagse stress) gecompenseerd. Dieper kan ik daar in het openbaar niet over uitweiden.
Dat heb ik in vrouwen altijd bewonderd, de kunst en vaardigheid om iets dat simpel is enorm ingewikkeld te maken en vervolgens via een omweg (de persoonlijke benadering) weer te reduceren tot een nuchtere en volstrekt logische zaak.
Daarbij vergeleken zijn wij mannen toch onbeholpen klungelaars. Wij maken vaak ook iets simpels tot iets ingewikkelds maar krijgen het vervolgens niet meer in de klauw. Voorbeelden te over in de praktijk. Computers in het algemeen, Windows in het bijzonder enz.
Nog iets dat me trof. Dat Lulu erg veel gelegen ligt aan de mening van onze dochter kan ik me goed voorstellen. Dat ze mij niks vraagt, getuigd van zelfkennis.
Echter de mening van onze kleindochter (11 jaar) telt even hard mee. Daar wordt niet kleinerend over gedaan of achteloos aan de kant geschoven, nee daar wordt terdege rekening mee gehouden.
Ik fantaseer effe verder. Stel dat dit kan doorgetrokken worden, tot in de politiek. Hoe zou je zoiets dan noemen? Een matriarchale democratie? Zou zo gek nog niet zijn. De Eerste Kamer afschaffen en vervangen door een vertegenwoordiging van meisjes tot en met het basisonderwijs. De Tweede Kamer en het kabinet vervangen door de rest van de Nederlandse vrouwen.
Blijf je zitten met de mannen. Wat doe je daar mee, beter gezegd wat laat je die doen? Geen patsers meer à la Peper of een De Hoop Scheffer! Hmm. Er is een gigantisch tekort aan horeca personeel. Alle macho's die nu huichelen dat ze zich dienstbaar opstellen voor de kiezer zouden dan de kans krijgen om dat in de praktijk te bewijzen en vier jaar stage moeten lopen in de horeca.
Hoor je me al roepen in de zomer op het terras: ”Hei, Jaap twee Alfa's hier, maar let op de kraag. Die moet echt twee vingers hoog zijn anders lustten wij ze niet.”
En in de winter bij de open haard van ”De Limbourg”: ”Hei, Bram, twee kommetjes snert aan dit tafeltje en een kluif voor Lucky. Niet met je dikke vingers in de soep zitten hoor, de graaitijd is nu voor jou voorbij!”.
Ik zou willen dat ik daar eens een hele nacht over droomde.

(C)

mei 2000

mailbus van Frants

terug naar klets